13

Nie byłam głodna. Wciąż zastanawiałam się co robi Harry. Był w swoim pokoju. Wychodził z niego dzisiaj trzy razy i szedł na siłownie. Jego nadmierne uprawianie sportu martwiło mnie. Wczoraj był pierwszy raz, kiedy właściwie zobaczyłam jak ciężko pracuje nad swoim ciałem. Nigdy wcześniej nie widziałam go tak umięśnionego. To nie tak, że narzekam na to, po prostu jestem zaniepokojona. Gdy Harry wszedł na korytarz, stanęłam w naprzeciwko drzwi, umożliwiając mu opuszczenie pomieszczenia.

- Możesz mi w końcu powiedzieć? Ponieważ w przypadku kiedy nie wrócisz po tygodniu, chcę być w stanie spojrzeć na Twoje ciało.

- Zabawne, Rose. – powiedział bez odrobiny humoru. Próbował się przedrzeć obok mnie, lecz nie dałam za wygraną.

- Nie żartuję, dlaczego wyjeżdżasz? – zapytałam, ponieważ naprawdę się o niego martwię. Położył swoją dużą dłoń na moim ramieniu, opierając swoją głowę o moje czoło.

- Chciałbym Ci powiedzieć, ale nie chcę Cię martwić.

- Martwiłabym się mniej, gdybym wiedziała. – szepnęłam cicho.

- Muszę iść. – trącił moją głowę w geście otuchy.

- Znowu na siłownie? – skrzyżowałam ręce na piersiach.

- Tak, przepuścisz mnie?

Przewróciłam oczami i się odsunęłam. Harry pochylił się i cmoknął mnie w policzek. Później zostawił mnie samą. Powlekłam się do swojego pokoju i założyłam jakieś przyzwoite ciuchy. Postanowiłam pojechać za nim. To nie tak, że jestem podstępna czy niewidoczna, ale jeśli on mi nie powie prawdy, to sama się dowiem.

CZYTASZ = KOMENTUJESZ : )
Z RACJI, ŻE PRACUJĘ, OSTATNIO MAM MAŁO CZASU NA TŁUMACZENIE. DZIĘKUJĘ ZA CIERPLIWOŚĆ I PRZEPRASZAM ZA ZWŁOKĘ, KOCHAM WAS!