19

*Harry*

Uderzyłem w worek treningowy tak mocno, jak tylko mogłem. Moje zaciśnięte pięści zaczęły pulsować, ponieważ nie założyłem rękawic, więc ból pomału zaczynał do mnie docierać. Upadłem na podłogę, waląc pięściami w podłogę.

- Harry? – usłyszałem cichy, drżący głos dochodzący z końca Sali.

- Co? – odburknąłem. Rose podeszła bliżej, usiadła na krawędzi maty i tylko spojrzała na mnie. Podszedłem do jej skrzyżowanych nóg i popatrzyłem na nią. Była naturalna, nie miała makijażu, a jej włosy były rozpuszczone.

- Jesteś przerażający, kiedy jesteś zły.

- Nie chcę być przerażający. – oplotłem jej dłonie moimi. Naprawdę nie chciałem jej wystraszyć. Jej słaby głos i ściszony szept sprawiły, że chciałem zagarnąć ją w swoje ramiona i po prostu przytulać ją dopóki nie zaśnie.

- Wiem, ale taki właśnie jesteś. – odezwała się ponownie.

- Nie bój się mnie.

- Tak się dzieje, tylko wtedy, gdy jesteś zły. – wyciągnęła ręce z mojego uścisku.

- Nie chcę żebyś była przerażona! – krzyknąłem ze złością, kiedy Rose nerwowo łapała powietrze.

- Harry. – jej głos łamał mi serce. Spojrzałem w jej oczy, zauważając jej wrażliwość.

- Ja po prostu nie chcę żebyś się mnie bała. Nie jestem jak Jamie. Nie skrzywdziłbym Cię. – zapewniłem, przyciskając swoje czoło do jej. Rose zamknęła oczy. – Nie celowo. – wyszeptałem w jej usta. Fakt, że była przerażona sprawił, że moje wargi zaczęły drżeć.

- Wiem. – odpowiedziała cicho.

- Ko.. – próbowałem jej powiedzieć, że ją kocham, ale nie zdążyłem, ponieważ Rose złączyła nasze wargi w pocałunku. Mocno trzymała moją twarz, nie byłem w stanie nic powiedzieć. – Rose. – udało mi się wydobyć z siebie jej imię pomiędzy naszymi ściśniętymi wargami.

- Chcę wykorzystać każdą sekundę z Tobą.

- Zachowaj coś na czas, kiedy wrócę z Manchesteru.

- Ale..

- Nie mów tego. – przyłożyłem palec do jej warg, co wywołało uśmiech na jej twarzy. – Czy możemy iść na miły obiad jutro? Sądzę, że oboje znajdziemy czas na randkę. To część moich przeprosin i nie przyjmuję odmowy.

- Muszę zajrzeć do mojego kalendarza. – zachichotała.

Wstałem, oferując Rose dłoń, chwyciła ją, a ja pociągnąłem ją do góry. Zarzuciła mi ręce na szyję i trzymała bez słowa. Usłyszałem westchnienie wydobywające się z jej ust, gdy puściła mnie i popatrzyła na mnie. Przyłożyła dłoń do mojej twarzy, badając każdy jej centymetr, gdy zmarszczyłem brwi zakłopotany. Otarła palcami o moje czoło, gdy trzepotałem zamkniętymi powiekami.

- Co Ty… - zacisnęła mały palec przy moich ustach, chcąc zbadać je jako następne. Pocałowała moją dolną wargę, po czym uśmiechnęła się.

- Próbuję Cię zapamiętać, chcę zapamiętać każdy najmniejszy szczegół.

- Rose na Boga, zaufaj mi! Wrócę cały i zdrowy!

- Ufam, ale będę tęsknić. – zapewniła, spuszczając głowę. Ruszyła za mną, przerzucając sobie moją torbę przez ramię. – Może jutro potrenujesz mnie?

- Trenować Ciebie?!

- Tak, nauczysz mnie jak walczyć? – wzruszyła ramionami i spojrzała na mnie.  Uśmiechnąłem się odbierając od niej moją torbę.

- Myślę, że dla Ciebie znajdę jakiś wolny termin. – zarzuciłem swoje ramię na jej i mocno przyciągnąłem ją do siebie.