40

NOWY ROZDZIAŁ=33 KOMENTARZY

Wiem, że razem z Natalią powiedziałyśmy, że Wy decydujecie o tym, kiedy pojawi się nowy rozdział. Staramy się najbardziej jak możemy, jednak mamy też swoje życie, naukę a Natalia jest na studiach. Liczę na to, że zrozumiecie.

Rozdział miał być trochę wcześniej, jednak blogspot odmówił współpracy i musieliście poczekać. 

_____________________________________________________________________________________________

Nie rozmawialiśmy od trzech dni. Byliśmy cicho. Próbował zacząć rozmowę i mimo iż bardzo chciałam odpowiedzieć, wiedziałam że nie mogę. Był bardzo zły, że zamierzałam to zrobić, ale wiedziałam, że to może być moja ostatnia szansa zakończenia tego, na dobre. Przez zakończenie tego, mam na myśli zakończenie gówna jakie zaczął na samym początku.
Wyszłam ze swojego pokoju słysząc pukanie do drzwi. Ruszyłam w ich kierunku, wiedząc że Harry wyszedł na siłownię dwie godziny temu. Poprawiłem moje dopasowane, krótkie szorty żeby zrobić lepsze wrażenie. Otworzyłam drzwi i zobaczyłam policjanta. Odsunęłam włosy z twarzy zatrzymując palce na moim warkoczu.
- Dzień dobry. - powiedziałam spokojnie. Otrzymałam skinięcie głową w odpowiedzi.
- Proszę pani, czy zechciałaby pani założyć jakieś ubranie? - spojrzałam w dół i posłałam mu uspokajający uśmiech. Przesunęłam się na bok zapraszając go do środka. Spełnił moją prośbę i stał tam, podczas gdy ruszyłam do mojego pokoju. Wciągnęłam na siebie parę spodni leżących na podłodze i wróciłam do policjanta.
- Więc w czym mogę pomóc?
- Prosiłbym, żebyś pojechała na komisariat z nami. - powiedział, brzmiąc oficjalnie. Włożyłam ręce do moich tylnych kieszeni będąc zdezorientowaną.
- Czy coś jest nie tak?
- Mam kogoś na posterunku, kto twierdzi, że Cię potrzebuję. - moje dłonie zacisnęły się w pięści w kieszeniach. Przekręciłam głowę w bok i zmrużyłam oczy.
- Wszystko w porządku? - spytał, sugerując mi swoim głosem żebym się uspokoiła.
- Po prostu chodźmy. - powiedziałam biorąc mój sweter i narzucając go zanim znalazłam się za drzwiami. Szłam za nim w kierunku radiowozu. Otworzył mi drzwi zapraszając do środka. Posłałam mu uśmiech i zajęłam miejsce, podczas gdy moje serce biło szybciej.