32

- Wygrał. - Audrey uśmiechnęła się pomimo mojego obecnego stanu.
- Co się stało? - zapytałam zaciekawiona.
- Cóż, w pierwszej rundzie walczyli jak równi sobie, zadając sobie nawzajem ciosy. Potem Harry dostał w twarz i Jamie zaczął po prostu mówić o Tobie. Nigdy nie wiedziałam Harrego tak wkurzonego. Jego siła jest niesamowita. - skinęła głową ze zdumieniem. - Omal go nie zabił. - wymamrotała cicho. Te słowa przyciągnęły moją uwagę. Spojrzałam na nią, gdy ślepo wgapiała się w stół.
- Co?!
- Rose..on prawie zabił Jamiego. - mówiła ściszonym, przestraszonym tonem.
Harry powiedział mi, że jest dobry, ale nie zdawałam sobie sprawy, że był na tyle dobry, by kogoś zabić. Z zamyślenia wyrwało mnie pukanie do drzwi. Byłam podejrzliwa i zarazem przestraszona tym, ile osób, które mogły pukać przyszły mi do głowy. Spojrzałam przez wizjer i zobaczyłam Harrego. Otworzyłam drzwi. Myślałam, że zabierze mnie w ramiona i przytuli, ale on po prostu przeszedł obok, nie zwracając na mnie uwagi. Zamknęłam drzwi i przyglądałam się jemu, gdy patrzył na mnie. Audrey przeszła między nami udając się do swojego pokoju, zostawiając nas samych. Położyłam palec na ustach, zaznaczając panującą ciszę. Harry nie zareagował, tylko wciąż się wpatrywał we mnie.
- Wygrałem. - powiedział cicho, uprzednio robiąc głęboki wydech. Jego głos był niski i uwodzicielski.
Nie powiedziałam nic, po prostu podeszłam do niego i zdjęłam jego koszulkę. Dokładnie obejrzałam jego klatkę piersiową. Nic. Na jego brzuchu znalazłam gigantycznego siniaka od uderzenia. Przejechałam po nim palcami, a później udałam się do jego twarzy. Miał małą ranę na czole i siniak na linii żuchwy. Pocałowałam zranione miejsce, następnie spojrzałam na niego. Pozwolił mi na tego rodzaju czułości, gdy popatrzył mi w oczy. Jego wzrok stawał się coraz głębszy.
- Nie mogę w to uwierzyć. - przerwał.